اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی شناختی-روان نمایش گری بر اصلاح باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تلفیقی رویکرد شناختی-روان نمایش گری بر اصلاح باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان متاهل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان متاهل ساکن خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی در سال 1390 می باشند. نمونه شامل 30 نفر خانم متاهل است که با روش نمونه گیری تصادفی از بین 44 نفر داوطلب شرکت در این طرح آموزشی، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش سیاهه باورهای ارتباطی زناشویی (rbi) می باشد. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. مداخله آزمایشی به مدت 8 جلسه 2 ساعته و یک بار در هفته بر روی اعضاء گروه آزمایش اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش و آزمون فرضیه ها، از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش رویکرد تلفیقی شناختی-روان نمایش گری بر اصلاح باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان متاهل گروه آزمایش موثر بوده است.